بررسی تأثیر یک دوره بازتوانی هوازی بر نیمرخ چربی، آنزیم‌های کبدی و عملکرد ورزشی بیماران بای پس کرونر قلب

زمینه و هدف: امروزه برنامه­ بازتوانی قلبی به عنوان بخشی از روند درمانی بیماران قلبی شناخته می‌شود. اما تأثیر این برنامه‌ بر شاخص‌های نیمرخ چربی و آنزیم‌های کبدی بیماران بای پس کرونر قلب هنوز متناقض است و تحقیقات کمی در رابطه با تأثیر برنامه‌های بازتوانی قلبی بر عملکرد ورزشی در بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام ‌شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازتوانی هوازی بر نیمرخ چربی، آنزیم‌های کبدی و عملکرد ورزشی بیماران بای پس کرونر قلب است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی 10 مرد و 10 زن از میان بیماران بای پس کرونر قلب با دامنه سنی 45 الی 60 سال در این مطالعه شرکت کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، نیمرخ لیپیدی آزمودنی­ها، آنزیم‌های کبدی و عملکرد ورزشی اندازه‌گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. آزمون‌های آماری کلموگروف اسمیرنف، تی وابسته و تی مستقل در سطح معنی‌داری (05/0P<) به ترتیب برای نرمال بودن و تحلیل یافته­ها استفاده شد. یافته‌ها: بالا و عملکرد ورزشی افزایش معناداری یافت (05/0P<)؛ اما بین مردان و زنان تفاوت معنی­داری در نیمرخ لیپیدی آزمودنی­ها، آنزیم‌های کبدی و عملکرد ورزشی مشاهده نشد. همچنین آزمودنی­های هر دو گروه، افزایش معنی­داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0 P<). نتیجه‌گیری: با توجه به بهبود وضعیت بیماران بای­ پس کرونر قلب به دنبال برنامه­های بازتوانی هوازی، توصیه می­گردد با شرکت در برنامه­ بازتوانی هوازی، مراقبتی و پیگیری­های بعدی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدم­های مؤثرتری برداشته شود.